Parted Magic: narzędzia do partycjonowania dysku

Dystrybucja Parted Magic pozwala na łatwe zarządzanie partycjami z poziomu systemu Linux. W zanadrzu mamy kompletną aplikację GParted, która umożliwia łatwe i szybkie partycjonowanie dysku. Można jednak skorzystać także z natywnych, konsolowych narzędzi Linuxa >>> fdisk, cfdisk i sfdisk.

narzędzie fdisk
Narzędzie „fdisk” to podstawowa aplikacja do partycjonowania dysku. Aby użyć narzędzia otwieramy terminal (emulator konsoli) klikając ikonę na pulpicie / pasku zadań lub menu start >>> Accessories >>> LXTerminal.

Dalej wpisujemy komendę o składni:
fdisk urządzenie (dysk) np. fdisk /dev/sda

Przykład:
Funkcjonowanie narzędzia przedstawię na przykładzie. Wspomnę tutaj, że narzędzie nie dokonuje realnych zmian na dysku dopóki nie wydamy polecenia zapisującego.
W terminal wpisujemy komendę fdisk /dev/sda uwzględniającą pierwszy dysk. Wcześniej całe urządzenie wyzerowałem narzędziem dd, więc dysk jest cały goły. Wyświetli się informacja, że urządzenie nie zawiera żadnej tabeli partycji i utworzona zostanie nowa, pusta tablica MS-DOS. Jeżeli chcemy podzielić dysk od nowa, możemy teraz wpisać polecenie „o” zapisujące nową, pustą tabele partycji.
Wpisując polecenie „m” otrzymamy pomoc i opis operacji, które możemy wykonać:

Quote:

a zmiana flagi rozruchu
b modyfikacja etykiety dysku BSD
c zmiana flagi kompatybilności z DOS-em
d usunięcie partycji
l wypisanie znanych typów partycji
m wyświetlenie tego menu
n dodanie nowej partycji
o utworzenie nowej, pustej DOS-owej tablicy partycji
p wypisanie tablicy partycji
q zakończenie bez zapisywania zmian
s utworzenie nowej, pustej etykiety dysku Suna
t zmiana ID systemu partycji
u zmiana jednostek wyświetlania/wprowadzania
v weryfikacja tablicy partycji
w zapis tablicy partycji na dysk i zakończenie
x dodatkowe funkcje (tylko dla ekspertów)

Aby utworzyć nową partycję wpisujemy polecenie „n”. Narzędzie zapyta jaką partycje utworzyć: extendend lub podstawową. W przykładziw wybrałem podstawowa wpisując p. Dalej wpisujemy numer partycji >>> domyślnie partycja oznaczona zostanie pierwszym wolnym numerem. Kolejnym etapem jest wskazanie pierwszego sektora >>> pozostawiamy domyślny oraz ostatniego sektora >>> tutaj najwygodniej jest wpisać rozmiar wpisując „+nGB/MB/KB”. W przykładzie utworzyłem partycje o rozmiarze 3GB. Na pozostałym miejscu na dysku utworzyłem drugą partycje podstawową:

Domyślnie jest tworzona partycja linuksowa. Aby zmienić typ partycji np. na NTFS wpisujemy polecenie „t”. Wybieramy numer partycji oraz wyświetlamy listę dostępnych typów systemów partycji wpisując „L”. W przykładzie zmieniłem typ partycji 1 na NTFS.

Teraz pierwszej partycji nadałem flagę aktywnej wpisując polecenia „a”. Następnie poleceniem „p” wyświetliłem aktualną sytuację na dysku >>> dwie partycje podstawowe. Wszystko się zgadza, więc wydaje komendę zapisującą „w” tabele partycji w celu realnej modyfikacji:

Aby usunąć partycję wydajemy komendę „d”. W przykładzie usuwałem partycję 1:

Mając utworzone partycje należy je następnie sformatować wykorzystując systemowe narzędzie mkfs – opis niżej.

narzędzie cfdisk
Narzędzie cfdisk spełnia te same funkcje co fdisk, lecz wyposażony jest w pseudo-graficzny interfejs i „jakoś wygląda”.
Aby skorzystać z narzędzia w terminal wpisujemy komendę „cfdisk urządzenie” lub tylko „cfdisk”. Wyświetlona zostanie lista partycji, które znajdują się na urządzeniu. Alternatywnie można uruchomić narzędzie z przełącznikiem „a” >>> „cfdisk -a”. Wówczas praca odbywa się na nowej, pustej tablicy partycji zamiast odczytywania jej z dysku.
W moim przypadku dysk nie zawiera żadnych partycji, bo wcześniej wymazałem go narzędziem „dd”:

Poruszamy się po menu używając strzałek kursora >>> ←, → w menu, ↑, ↓ służą do wyboru partycji. Aby utworzyć partycję wybieramy pozycje „New”. Pojawi się pytanie o typ partycji >>> podstawowa lub logiczna:

Rozmiar partycji >>> wpisujemy rozmiar w MB. W przykładzie utworzyłem partycje o rozmiarze 3500MB:

Padnie pytanie, czy partycja ma być początkowa (Beginning) czy końcowa (End):

Ja utworzyłem drugą partycję podstawową na pozostałym wolnym miejscu. Powrócimy do głównego okna z aktualną sytuacją na dysku.
Podświetlając wybraną partycję mamy możliwość jej modyfikacji wybierając odpowiednią opcję z dolnego menu:

• Bootable: nadanie partycji flagi aktywnej
• Delete: usunięcie partycji
• Type: zmiana typu systemu partycji

Pamiętajmy, aby realnie zmodyfikować stan partycji na dysku musimy wydać komendę zapisującą >>> z dolnego menu opcja Write. Na pytanie o zapis tablicy partycji wpisujemy: yes.

narzędzie sfdisk
kolejne, konsolowe narzędzie Linuksa do partycjonowania dysku. Może tworzyć partycje, ale na ogół wykorzystywane jest do poniższych celów:

wyświetlenie rozmiaru partycji
składnia: sfdisk -s „dysk / partycja”
przykład: sfdisk -s /dev/sda1

wylistowanie listy partycji na urządzeniu
składnia: sfdisk -l dysk
przykład: sfdisk -l /dev/sda

weryfikacja partycji
składnia: sfdisk -V

kopia i przywracanie tablicy partycji
backup: sfdisk -d /dev/sda > /media/sdb1/backup-hda.sf
restoring: sfdisk /dev/sda < /media/sdb1/backup-hda.sf

narzędzie mkfs
Po utworzeniu partycji musimy je sformatować, czyli utworzyć na nich wybrany system plików umożliwiający zapis danych. Do tego możemy wykorzystać systemowe narzędzie mkfs, które w rzeczywistości jest interfejsem dla różnych poleceń budujących systemy plików (mkfs.typ_fs) dostępnych w Linuksie.

Otwieramy terminal i wpisujemy polecenie o składni:
mkfs.rodzaj_systemu_plików /dev/numer_partycji

Jako systemy plików możemy wykorzystać np. mkfs.ext2; mkfs.ext3; mkfs.ext4; mkfs.reiserfs; mkfs.msdos; mkfs.vfat; mkfs.xfs; mkfs.ntfs.

Przykłady:
mkfs.ntfs /dev/sda1 >>> formatuje partycje w systemie NTFS
mkfs.vfat /dev/sdb1 >>> formatuje partycje w systemie FAT32